Τα ερωτήματα του ποιητή #1

Οι στοίχοι από τον Λύχνο του Αλαδινού δημιουργούν ένα ερώτημα. Μπορεί να βρεθεί στεριά στου πελάγου τα ανοικτά? Ο καπετάνιος της τράτας Ísleifur II γνώριζε αρκετά καλά την θάλασσα του αρχιπελάγους Vestmanneyjar που βρίσκετε Νότια της Ισλανδίας. Όπως και σε όλους τους Ισλανδούς ψαράδες η περιοχή μπορεί να είναι επικίνδυνη λόγο των δυνατών ανέμων αλλά την δεκαετία του 60 όλα τα νησιά και οι ύφαλοι ήταν από καιρό γνωστά. Τα ξημερώματα της 15 Νοεμβρίου του 1963 (07:15 ώρα Greenwich) όμως ο καπετάνιος πρόσεξε καπνούς να αναδύονται Νοτιοδυτικά από το σκάφος του. Συναγερμός σήμανε στο σκάφος αφού κατ’ευθείαν σκέφθηκαν ότι κάποιο σκάφος φλέγετε και ξεκίνησαν τις διαδικασίες διάσωσης. Σκάφος σε κίνδυνο όμως δεν υπήρχε άντα αυτού ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο εξελισσόταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους. Ένα νησί αναδυόταν από τα 130 μέτρα βάθους που υπήρχαν πρότινος στην περιοχή. Όταν έφτασαν εκεί βίαιες εκρήξεις παρήγαγαν καπνό και στάχτη. Ήταν η Νήσος Surtsey αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο που κοίταζαν άφωνοι. Πήρε το όνομα της από τον γίγαντα Surtr ένα άγριο πνεύμα της φύσης που ταλαιπωρούσε τους θεούς της Σκανδιναβικής μυθολογίας. Το φαινόμενο συνεχίσθηκε μέχρι το 1967 όπου πλέον το νησί είχε πάρει της σημερινές του διαστάσεις δηλαδή μέγιστο υψόμετρο 45 μέτρα και Επιφάνια 2,7 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Γονείς του νησιού ήταν τα υποθαλάσσια ηφαίστεια της περιοχής που αποτελούν κομμάτι του Mid-Atlantic Ridge (MAR). Πέρα από τους γεωλόγους τους σεισμολόγους το νησί προσέλκυσε το ενδιαφέρων βιολόγων και οικολόγων αφού μας έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και να μελετήσουμε την δημιουργία ενός οικοσυστήματος. Από τους θαλάσσιους οργανισμούς αυτοί που το κατοίκισαν με μεγαλύτερη επιτυχία ήταν οι φώκιες, οι αστερίες, οι αχινοί και οι πεταλίδες. Φυσικά οι Όρκες δεν χάσαν την ευκαιρία να το κάνουν ένα καινούργιο σημείο για να κυνηγάνε της φώκιες. Πάντως ότι εντυπωσιακό και να βρήκαν οι επιστήμονες που πήγαν εκεί μετά την νύχτα από 14 προς 15 Νοεμβρίου του 1963 , όταν δηλαδή το φαινόμενο ακούμπισε την επιφάνεια της θάλασσας, όλοι τους πρέπει να ζήλεψαν το πλήρωμα του Ísleifur II για την μοναδική τύχη που είχε. Να ανακαλύψει πως μπορεί να βρεθεί στεριά στου πέλαγο τα ανοιχτά.